Се плашиме ли од различностите? Ја разбираме ли приказната за бегалците? На само четиринаесет години, Селма, бегалка од Дамаск, Сирија, пристигнува во Скопје со својот куфер и со својата кукла. Проси на улица Македонија. Хелсиншкиот комитет за човекови права ја наоѓа и ја згрижува. Актерката Симона Спировска ја подучува македонски и ѝ помага со интегрирањето во македонското општество.
Селма се заљубува во младо момче, кое е водач на протестите за пуштањето на мигрантите во нашата земја, но границите се затвoраат дента кога таа влегува во земјата и е единствената бегалка во Скопје. Почнува да држи часови по ориентален танц двапати неделно и се издржува од тоа, како и од милостината на оние што ја познаваат, додека чека да ѝ бидат издадени документи за азил. Поминуваат девет години, а нејзиното вклопување во македонското општество оди тешко. Селма сака да замине, го прекинува контактот со Симона и исчезнува. Многу важен момент е времето во кое се случува дејството во „Јас, Селма“: блиската иднина на Македонија.
Симона Спировска ја води целата приказна, играјќи се себеси, но играјќи и уште неколку други ликови, меѓу кои и Селма. Текстот и режијата се на Милош Б. Андоновски, монтажата на звук на Сашко Потер Мицевски. Од екипата велат дека оваа претстава зборува за нас, исто толку колку што зборува и за младата Селма. Претставата дава одговор и на прашањето дали воопшто имаме нешто заедничко? На крајот, актерката Симона вели: „Ни треба да ни се случи катастрофа, за да ја разбереме нејзината катастрофа.“ Премиерата на монодрамата „Јас, Селма“ е закажана на 24 април, првата реприза на 25 април, а втората на 2 мај. Сите изведби почнуваат од 20.00 часот, во Џебното кино на Младинскиот културен центар во Скопје.
