Ако подобро размислам, ми се чини дека „дивината“ во која замислувам да избегам не е онаа од книгите и филмовите – недопрен пејзаж со бујна флора и фауна, џунгла далеку од „цивилизацијата“, туку дека во овој контекст „дивината“ подразбира само слобода да ги одбереш сопствените принципи и услови на живеење и учествување во општеството.
Да ја градиш сопствената куќа и да ја одгледуваш сопствената храна звучи прилично добро, нели? Верувам дека ова е живот кој има свои огромни предизвици (најголемиот дел од нашите (пра) баби и дедовци живееле токму така и сме се изнаслушале приказни за нивните многу витински маки), но кога го поминувам речиси цел ден седејќи пред компјутер, задлабочена во работа која понекогаш е многу стимулирачка, а понекогаш затапувачки досадна, помислата дека можам да одберам мојот живот да изгледа така прави „светлото на крајот од тунелот“ да свети посилно.
Како и секој кој живее во ерата на интернетот, оваа моја фантазија е потхранета од дел од содржините кои ги конзумирам онлајн. Без разлика дали се профили на Инстаграм или Јутјуб канали (најчесто се двете), интернетот изобилува со личности кои одбрале да го прават токму ова. Споделувањето на нивниот живот преку овие социјални мрежи е најчесто нивниот извор на приход, бидејќи во тие инспиративни видеа секогаш се протнати реклами за алатки за веб сајт, додатоци на исхрана (суплементи де!) или слични производи.
Whatifness
View this post on Instagram
Modern House Cabin
Simple Living Alaska
Vanwives
Иако овој начин на живот се рекламира како „слобода“ и верувам дека многумина од нас го чувствуваат сопствениот копнеж за слобода кога ги гледаат или слушаат овие приказни, неопходно е да забележиме и дека овој вид на бегање во „дивината“ е нешто што многу полесно можат да го изберат личности кои веќе уживаат некаква привилегија – живеат во економски и технолошки развиена средина, имаат законски рамки и социјални системи кои ги згрижуваат, додека за оние кои не живеат во такви средини овој принцип за живеење веројатно би спаѓал повеќе во категоријата на опстанок и преживување. Освен тоа, иако овој животен стил најчесто го нарекуваме „неконвенционален“, сепак можеби и не е така чуден. Принципот на заработувачка функционира како бизнис, зависи од социјалните мрежи и конвенционалните начини на броење кликови и прегледи,
Но, овој мисловен процес мене всушност ме води низ неколку фази: инспирација, гнев, самосожалување, тага, апатија… и завршува најчесто (или барем во најдобар случај) со соочување со тоа дека мојот копнеж можеби воопшто не е сам по себе поврзан со конкретни работи како изгледот или формата на мојот дом, работа или од каде ја снабдувам мојата храна. Она што всушност го посакувам е да донесувам одлуки за мојот живот кои се засноваат на тоа што јас го сакам и во кое јас верувам, наспроти очекувањата на средината во која живеам или културата на која ѝ припаѓам. Бегањето во дивината значи да се отстраниш себе си од она што те ограничува. Но, што со деловите од тебе кои ги проголтале тие ограничувања и кои сакаат да бидат „послушни“? Не постои џунгла во која тие нема да дојдат.
Maybe the true wilderness was the friends we made along the way
Можеби дивината по која трагаме била во нас целото ова време.
Клелија Живковиќ
